Crkva svetog Martina

Župna crkva svetog Martina bazilikalna je trobrodna građevina s tri apside, sagrađena u 11., a obnovljena sredinom 20. stoljeća. Uz njezin južni zid naslonjena je gradska loža, a crkva je svetog Martina ujedno i najveća romanička crkva u Istri s jednima od najstarijih sačuvanih fresaka na istarskom poluotoku. U sjevernoj i južnoj apsidi ove trobrodne građevine nedavno su restaurirane freske, nastale za vrijeme Otonske renesanse, a ovako kvalitetno slikarstvo nije sačuvano niti na izvorištima ovog stila. Najočuvaniji su monumentalni likovi svetaca u južnoj apsidi, a u konhi apside Krist u raskoraku okružen je arkanđelima. Ikonografija ovog prikaza kasnoantičkog je porijekla. Iako su prikazi likova individualni, detalji se ipak šablonski ponavljaju. Osnovno izražajno sredstvo autora je boja, što vjerojatno potječe sa sjevernoitalskog prostora. Ostaci ovih fresaka u donjem djelu sjeverne apside ne mogu se precizno protumačiti jer su uništeni kasnijim gotičkim slojem. Mlađi sloj zidnih slika u sjevernoj apsidi može se povezati s onima u Prodolu zbog jedinstvene bordure s antropomorfnim suncem. Datiraju u 14. stoljeće, a rađene su pod talijanskim utjecajem.

Crkva posjeduje i najstarije orgulje u Istri, rad majstora Petra Nakića (Pietro Nacchini) iz 1735. godine, a restaurirane su 2013. godine.